Er zijn veel, heel veel managers die topsporters laten opdraven om het eigen personeel te motiveren of een wijze les over te brengen. Persoonlijk heb ik de afgelopen jaren sessies meegemaakt van een top-volleyballer, een voetbaltrainer, een aikidoka (ja, zo heet dat echt) en een bergbeklimmer.
Hun presentaties gaan meestal over doorzetten, teamwork, doelen voor ogen hebben. Ik heb eigenlijk nooit een verandering binnen het bedrijf ervaren na zo’n presentatie of verhaal.
Mijn meest recente confrontatie met een verhaal over wat je als bedrijf kunt opsteken van sport was een blog over het feit dat alle spelers in een American football team volgens hetzelfde ‘playbook’ spelen. Een playbook dat ze uit hun hoofd kennen, wekelijks trainen en uitvoeren als de spelsituatie optreedt.
De blogauteur pleitte ervoor dat sales managers zich ook veel meer zouden moeten richten op het playbook van de verkopers, op een vast recept voor het ‘sales proces’. En meteen had ik weer dat gevoel: ‘de vergelijking gaat mank, je kunt iets dat bij sport werkt niet zomaar overzetten naar een organisatie, naar je verkoopmedewerkers’.
Ik ben eens gaan speuren naar de redenen dat ik zomaar dat gevoel krijg. Ik denk dat het gevoel opborrelt omdat ik de overeenkomsten tussen de sportwereld en een bedrijf niet zo 1-2-3 herken. Ik zie vooral verschillen. Vergelijk bijvoorbeeld eens voetbal met verkoop:
Een bedrijf is toch ‘a whole different ball game’ zou je kunnen zeggen.
Als je als (top)manager vindt dat werken in een bedrijf (top) sport is, dan is het misschien ook zaak om aan een aantal (top)randvoorwaarden invulling te geven:
Misschien gaat je bedrijf wel op een topclub lijken en je sales medewerkers op topsporters als je aan deze randvoorwaarden gaat voldoen.
Ik denk dat het tegen die tijd niemand meer wat uitmaakt. Je bedrijf is dan zo succesvol dat je personeelsleden presentaties aan het geven zijn bij andere bedrijven om de medewerkers daar te motiveren en wijze lessen over te brengen.